Jak długo może trwać przerwa w pracy i komu przysługuje?
Prawo do wypoczynku jest jednym z bardziej istotnych uprawnień pracowniczych. Przepisy prawa pracy gwarantują każdemu pracownikowi zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę prawo do przerwy. Zarówno pracodawca, jak i pracownik musi być świadomy, że jest to m.in.przerwa na posiłek, dla pracujących przed monitorem, na karmienie dziecka, w pracy monotonnej, a w szczególności obowiązkowa przerwa pracownicza. Przerwa ta jednak nie każdemu przysługuje w jednakowym wymiarze. Obowiązkowa przerwa pracownicza dotyczy każdego pracownika, którego dobowy wymiar czasu pracy wynosi co najmniej 6 godzin, pracownik ma prawo do przerwy w pracy trwającej co najmniej 15 minut i jest wliczany do czasu pracy. Poza tym pracodawca może wprowadzić jedną przerwę, która nie będzie wliczana do czasu pracy, nie może ona trwać dłużej niż 1 godzinę i powinna zostać przeznaczona na spożycie posiłku lub załatwienie spraw osobistych. Przerwa taka jest wprowadza w zbiorowym układzie pracy lub regulaminie pracy, w innym przypadku pracodawca może wprowadzić ten rodzaj przerwy, również w umowie o pracę. Przepisy kodeksu pracy przewidują wprowadzenie innego rodzaju przerwy, która wliczana jest do czasu pracy w przypadku, gdy pracownik wykonuje pracę monotonną lub pracę w ustalonym z góry tempie. Wymiar tej przerwy zależy wyłącznie od intencji pracodawcy, gdyż przepisy prawa nie regulują, ile czasu ma trwać taka przerwa. Na dodatkową przerwę mogą tez liczyć osoby pracujące przy monitorach, gdyż zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe, pracodawca ma obowiązek zapewnić pracownikom pracującym przy monitorach co najmniej 5-minutową przerwę, wliczaną do czasu pracy, po każdej godzinie pracy przy obsłudze monitora ekranowego, przy czym przerwa taka przysługuje w przypadku wykonywania pracy przed monitorem co najmniej połowę dobowego wymiaru czasu pracy. Prawodawca przewidział też przerwę dla matek karmiących dziecko, gdyż zgodnie z art. 187 k.p. pracownica karmiąca dziecko piersią ma prawo do dwóch 30-minutowych przerw w pracy wliczanych do czasu pracy, w przypadku posiadania więcej niż jednego dziecka – do dwóch 45 minutowych przerw. Wielogodzinne siedzenie przy biurku odbija się na naszych kręgosłupach, mięśniach i stawach, w związku z tym przewidziano jeszcze jeden rodzaj przerwy – dla osób niepełnosprawnych, które mają prawo do dodatkowej, 15-minutowej przerwy wliczanej do czasu pracy.
Każda praca męczy i wymaga przerwy, jednakże poza obowiązkową przerwą pracowniczą, musimy zdawać sobie sprawę z tego, że tylko od dobrej woli pracodawcy zależy wprowadzenie innych rodzajów przerw. (Aneta Kogut)
