Organizowanie i wykorzystanie zaliczanej do czasu pracy płatnej przerwy nie zależy od swobodnego uznania uprawnionego pracownika. Prawo to powinno być realizowane z poszanowaniem regulaminu pracy i ustalonego w zakładzie porządku. Pracownik nie może zatem całkowicie dowolnie i samowolnie decydować o miejscu wykorzystania płatnej przerwy.
„Chciałam poinformować naszych kolegów i koleżanki z całego kraju, że spotkała nas dzisiaj niespodzianka ze strony dyrektora SO w Krakowie. Po powrocie ze śniadania portierzy nie wypuścili części pracowników na teren naszego sądu, tłumacząc, iż dyrektor SO zarządził, aby nie wpuszczali pracowników, którzy nie odbiją karty do czytnika, wracając. Tak mamy u nas w Krakowie. Jakim prawem, jeśli 15 minut naszej przerwy według KP wlicza się do naszych 8 godzin pracy!?!!!” – przytacza wypowiedź pracownika sądu M. Gałczyńska w tekście pt.: „Dość pracy za grosze” opublikowanym przez Onet.pl – Pracownicy sądów nie zamierzają odpuszczać, protest trwa. W Krakowie sąd dla nich zamknięto. Autorka zaznacza, że nie udało jej się potwierdzić tej informacji u władz sądu. – Zrobił się szum i powszechne oburzenie, bo przecież naszą przerwę możemy spędzać tak, jak tylko sobie zażyczymy. A jeśli chcemy wyjść przed sąd, to mamy do tego pełne prawo”.
W związku z organizowanymi „śniadaniami” bardzo ważne jest, by pracownicy mieli pełną wiedzę o tym, czy faktycznie tak jest.
Sąd Najwyższy rozpoznawał sprawę na skutek skargi kasacyjnej pracownika, który wielokrotnie samowolnie naruszył regulamin, porządek i dyscyplinę pracy, „wychodząc poza teren zakładu pracy” w czasie pracy lub w czasie przerw w pracy zaliczanych do czasu pracy (wyrok z 16 marca 2017 r., I PK 124/16). W wyroku czytamy, że prawo pracownika do przerwy w pracy trwającej co najmniej 15 minut, wliczanej do czasu pracy (art. 134 k.p.) powinno być realizowane z poszanowaniem pracowniczego obowiązku przestrzegania regulaminu pracy i ustalonego w zakładzie pracy porządku (art. 100 § 2 pkt 2 k.p.). Oznacza to, że organizowanie i wykorzystywanie zaliczanej do czasu pracy płatnej przerwy na odpoczynek od pracy lub spożycie posiłku nie zależy od swobodnego uznania uprawnionego pracownika, który nie może dowolnie ani samowolnie decydować o miejscu wykorzystania płatnej przerwy w pracy poza siedzibą pracodawcy lub poza innym wyznaczonym mu miejscem pozostawania do dyspozycji pracodawcy w czasie pracy (art. 128 k.p.), który obejmuje także okres co najmniej 15-minutowej przerwy w pracy zaliczanej do czasu pracy (art. 134 k.p.). Korzystanie z płatnej przerwy w pracy zaliczanej do czasu pracy wymaga co do zasady przebywania w siedzibie pracodawcy lub w innym miejscu wyznaczonym lub akceptowanym przez pracodawcę do jej wykorzystania – stwierdza Sąd Najwyższy.
Jest to informacja bardzo istotna dla pracowników sądów, którzy wykorzystują obecnie przerwę do manifestowania swoich słusznych postulatów płacowych. Organizatorzy powinni szczególnie zadbać o bezpieczeństwo pracowników, by ustrzec ich przed ponoszeniem ewentualnych konsekwencji. Związki zawodowe powinny zadbać o to szczególnie. Pracownicy zaś powinni wiedzieć o tym ważnym rozstrzygnięciu Sądu Najwyższego.
